പാതിരാ പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നു.
അവൻ കൂർക്കം വലിച്ചുറങ്ങുകയാണ് .
അകലെ നിന്നും പറന്നെത്തിയ പുള്ളിക്കൊതുക് വന്നിരുന്നത് 
അവൻ്റെ മൂക്കിൻതുമ്പിലത്രെ.
കൊമ്പുകൾ ആഴ്‌ത്തിയതും അടി വന്നുപതിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.
ഒരു പാതിരാകൊലപാതകം!

രാക്കിനാവിൻ്റെ ക്ലൈമാക്സ് നഷ്ടപ്പെട്ടതോർത്ത് 
അവന് സങ്കടം അടക്കാനായില്ല.
ദേഷ്യം അതിനപ്പുറവും.
ഘടികാരസൂചികൾ അതിശീഘ്രം മുന്നോട്ട് ഗമിച്ചു..
അരിശം ഇപ്പോഴും തീർന്നിട്ടില്ല...
ഒടുവിൽ
ജനലരികിലിരുന്ന
കീറിയ കടലാസും പൊട്ടിയ പേനയുമെടുത്ത്
അവൻ പകപോക്കി.
അവ വരികളായി പരിണമിച്ചു.

"എനിക്ക് നിന്നോട് പകയാണ്.
തീർത്താൽ തീരാത്ത പക!
നിൻ്റെ കാലുകൾ ഒടിയട്ടെ...
നിൻ്റെ കൈകൾ തളരട്ടെ..
നിൻ്റെ ശിരസ്സ് അടരട്ടെ...
നിൻ്റെ കൊമ്പുകൾ കൂപ്പു കുത്തട്ടെ..
നിൻ്റെ ശ്വാസം നിശ്ചലമാകട്ടെ..
നീയാണ് എല്ലാം നശിപ്പിച്ചത്.
യാമശയ്യയിലെ 
മനോഹരമായ പല സ്വപ്നങ്ങളെയും പാതിവഴിയിലാക്കിയതു നീയാണ്.
ഇനി നിനക്കു ജീവിതമില്ല. 
ഞാനൊന്നു ജീവിക്കട്ടെ,
സ്വപ്നം കണ്ടുകൊണ്ട്!

2 Comments

Share your thoughts

Post a Comment

Share your thoughts

Previous Post Next Post